14 Temmuz 2011 Perşembe

İçimin Dışıma Küfretmesi

Bir Yol..Çizdiğim Bir Yol..Önce Yalnızlık..Tek Başınalık..Bazen Yarımlık..Hiçlik..Kendindensizlik ve bi o kadar da Kendindenlik...Yorgun Başlamışız sanırım.yorulmusuz yanlıs kişilerde, yanlıs yerlerde..soyutlanmış fikirlerimiz.. Beni Çizdiğin bir yol..seni çizmek istediğim bir yol..aynı yerde kesişiyor aslında.. içim içindekileri parçalıyo..senınkıler bendekılerı.. o kadar hüzün kokuyosun ki sevgilim..benden bi parcasın sankı... içimden düşmüşsün; ellerime, dudaklarıma, tenime... baktıklarında Seni'i Ben sanacaklar korkarım..  ve korkarım ben iyi değilim.. Hayır, Korkmuyorum! dikenler kaplamıs olabılır çizilen yolumuzu.. Yine de Korkmuyorum! Parçalansamda korkmuycam!.. 

Fatma ALKAYA 



ikibindokuz'un kasım'ı..1.gun


içimden gelen sessiz haykırıslar..
bir satırbası gıbıydı hersey..aralandı perde ve ıkı oyuncu cıktı sahneye..kımı zaman yemek masası, kımı zaman cay bahcesı,kımı zaman arkadas ortamı sınırlıyordu bu sahneyi..ama ıkımızde bılıyordukkı sınırsız yasanıyordu hayat..sahi hayat neydi? bi işkence..bi mutluluk..bi insan sesi..ya da bi cocuk aglaması..ya da baslı basına bı haykırıs..ıcındekılerı dısarı vurmak ıstedıgın, avazın cıktıgı kadar bagırdıgın ama sesını duyuramadıgın,bazen korkuyu bazen umudu barındıran bi sessizlik..sevincinde bile huzun olan bi oyun..drama..yalnız kendımızı yazdıgımız bır sıır..narsıst bır sevgı...ya da ben'ini kaybetmıs yasantılar..

ne zaman kendi içimize donsek o zaman goruyoruz hayatın aslında ne oldugunu..ve ne zaman dıger ınsanları gorsek o zaman baslıyoruz sahnelemeye ıcımızde yasattıgımız ısyankarlıgı..ve hepımız aynı oyunu oynuyruz aslında..bırbırımızın kopyasıyız ama hep farklı oldugumuz kanısındayız..ama aynıyız..toprak kokuyoruz yagmur yagmadıgı halde..ve her cekısımızde toprak kokusunu ıcımıze özluyoruz yasattıgımız sevgılıyı..sekılden sekıle sokuyoruz sonra..benlıgımızle butunlestırıyoruz ve bızden bırı oldugunu sanıyoruz...oysakı hepsı bır yanılsama..aynadakı aksımız gıbı tıpkı..o sanıyoruz kan dolasımımızı hızlandıran herseyı..ve hayat sanıyoruz sevdıgımız ayrıntıları..halbuki hayat icimizde ve biz yasattıkca can buluyor..ve varoldukca anlam kazanıyor yasama daır yankılar...


FATMA ALKAYA

Kasım 2009 


10 Temmuz 2011 Pazar

içsel sızıntılar -I-

Baş Ağrılarıyla Başlar Hayat...Sonra Bulantılar...Dengesizlik...
Hayat Dersin 'Bu Musun? Bu Kadar Mısın?
Cevap Gelmez...Cevabı da Sorusu da SEN'sindir Aslında...
Bilmezliğe Vurursun İşi...Bilmek İstemediğin Şeylerden Biridir Bu Da..
Bilmek..Boğulmak..Belki Yok Olmak...
Ya Da Yoklukta Bulmak Kendini Sarsıntılarla..
Ne Kadarını Biliyorsak Kendimizin, O kadar KENDİMİZİZ Aslında..
Ya da ne Kadarını Bilmiyorsak O Kadar Yabancıyız Kendimize..
İtiraf Etmediğimiz Duygularımız Yüzde Kaçımızı Bastırabiliyo Acaba..
Kendimiz ve Hayat Arasındaki Meridyen Derecesi Mi Bizden Uzaklaştıran Bizi..
Peki ya Depresyon, Psikolojik Semptomlar...
Bunlar Hangi Karesinde Ruhumuzun...
Ruhumuz Neyle Bütünleştiğinde Yeni RUhlar DOğurur?
Ruh Bütünleşirmi...Çiftleşir Mi? Hayatta Çiftleşmeyen Tek Şey RUH Mudur?...
Peki Hangimiz Bedenimiz Kadar Dinleriz Ruhumuzu?..
Dinlenirmi Dersiniz? Ya da Beden Yorulduğunda Ruh mu Gelir Gündeme..
Bağlantısı Nedir Bedenimizle..Hangi İvme Hangi İntegral Yeter Bu Bağlantıyı Çözmeye?
Peki Bütün Ne zaman Ayrılır Parçalarına?...
Her Parça Bir Bütünse Her Bütün Nedir?
Ne Kadar Bölünebiliriz Daha Bilmem Kaç Bin Parçaya..
Ne Kadarını Bölebiliriz Ruhumuzun? Ruh Bütün müdür? Parça Mı?
Beden Ve Ruh İki Ayrı Bütün Ya da Birbirlerinin Parçalarımıdır? 
Belki De Ruh Bedenle Beslenir... 
Bilmemek Ne Güzel Bi Hikmet.. Bilmekle Gelişirken Aklımız, Bilmemekle Sağlığını Yeniliyor...
Tezatlıklar..Ruh ve Beden Gibi..Zıt iki Parça Ya da Bütün..
Peki Gözyaşları??? Ruh'un Gözyaşları Varmıdır Acaba? 
Ne Kadar Maddesel Görünsede Gözyaşlarımız Aslında Mana'nın Ta Kendisi Değilmidir?
Hep Manevi Hisler Ağlatır Bizi.. Ama Dönüşümü Maddedir? Ne Yüce Bi Çizgi Bu..
Ne İnce Anlam..Beden Neye Anlam Yüklerse Mana'ya Ulaşıyor..
Madde'den Mana'ya giden Çizgi İşte Bu...bir kitap alırsın..Maddedir...Okursun Okursun..İçine İşledikçe Manaya Dönüşür..Birinden Hoşlanırsın..Maddedir..Tanırsın..Hissedersin..Aşık Olursun..Manaya Dönüşür..
Fatma ALKAYA 


Sonsuz Huzur II

içimden hangi parçamı çıkarsalar
Yinede bir damla eksiltemezler
sana olan sevgimi,
saygımı
ve düşüncelerimi...
Ve bırak beynimi,
kalbimi çıkarsalar dahi
bütün organlarım kalp görevini üstlenip
yine seni yasatacaktır.
biliyorum
sen benim bütünümsün...
dokunamadığım ama kokladığım,
yazamadığım ama okuduğum,
kıyamadığım,
hücrelerimin her bir parçasına adını kazıdığım,
kokunu işlediğim,
değişmezim, 
vazgeçilmezim,
ömrümsün...
sen benim,
Ben'liğimi oluşturan,
Kalp ritmimi Hızlandıran,
hücrelerimin oksijen ihtiyacını sağlayan,
Beni Ben Yapan VARLIĞIMSIN..
Sen Bana
Allah'ımdan sunulmuş
mucizevi bir Hediyesin..
Hiç bir Maddenin karşılayamayacağı İHTİYACım,
Sonsuz HUZURumsun...

Hani bazen insan kaybeder...
Bazen elindedir ama yine de kayıptır..
Bazen Neden Der;
Ama Vardır Elbet bilmediğimiz Nedenleri...
Her İşte bir Hayır...
Hangi Hayır da Bir Şer...
O kadar Acı ki Aslında
elindeyken anlamamaları Seni..
Ve Zorlaştırmaları..
Inadına Dersin..
Yasıyorum..
Inadına..


Hani Bazen Bir Yola Çıkarsın...
Yürürsün..
Koşarsın..
Susarsın..
Konusursun..
Konusacak Birilerini Ararsın..
Yanındadır..Ama Bulamazsın...
İçin Yanar..
Kavrulur..
Neden Dersin..
Her İşte bir Hayır...
Hangi Hayır da Bir Şer...

Hani Bazen...
Aslında Bazen Değil..
Her Zaman..
Seni Sevenlerle Yaşamalısın Hep..
Ve HUZURunu Teslim Etmemelisin
Sen i Anlamayanlara..

Haziran 2011
Fatma Alkaya