herşey büyüyünce başlar

Küçükken hep idollerimiz vardır ya hani...
Büyüyünceyle başlar herşey hani...
Büyüyünce bu yazar gibi yazmalıyım bu yüzden bunun kitaplarını çok okumalıyım...
Büyüyünce bu sanatçı gibi güzel olmalıyım bu yüzden yediklerime dikkat etmeliyim...
Büyüyünce bu dansçı gibi dans etmeliyim; süpperr olacak herkes beni tanıyacak..
Büyüyünce bu abla gibi olmalıyım, Büyüyünce bu abi gibi olmalıyım..
Ve büyüdükçe değişir hayat..Şekillenir Sen'le beraber...Bazen Sen'i bile kaybedersin büyüdüğünde..Başkası olursun..Kendin olan bi başkası ..Bi idol değil yani..Kendini hem kendin sanarsın hem bi başkası olduğunu bilirsin..içindeki kişi bu değildir belki..Belki de tam içindeki kişisindir..hayat şekillendirir aslında herşeyi..karşına çıkan insanlar, kaybedilen dostlar, arkadaşlar, ölümler ve yeni yaşamlar seni sürükler bi yerlere..ve sen de kendin olmaya çalışırsın.. Bazen başarırsın Bazen pes edersin..ama yine de yaşamaya devam edersin..Yeniden Büyüyecekmiş gibi..Yeniden Şekillenecekmiş gibi..İçinin kırılan yerleri yeniden onarılacakmış gibi..farklı şeylere tutunmaya çalışırsın..farklı insanlar farklı eğlenceler...hep çaba sarfedersin ve gün gelip yalnız kaldığında anlarsın aslında herşeyin boş olduğunu..sahi; hepimizin sonu yalnızlık mıdır? başka çıkarı yok mudur bu oyunun?
yol bittiğinde ne yapacaz şimdi..boğuluyorum bu sorunun cevabından..

DİPNOT: Sanırım yazmayı artık beceremiyorum..bütün yazılarımın sonu yok..Bu da bi yalnızlık mıdır?

Fatma ALKAYA